13 oktober 2017 door in Algemeen
Afscheid nemen van Renzo onze Samojeed
Afscheid nemen van Renzo onze Samojeed
Op 1 april hebben wij Renzo, een van de Samojeden van mijn zus Mirella, moeten laten inslapen omdat er kanker werd geconstateerd.
Renzo had een tumor in zijn hoofd waardoor hij epileptische aanvallen kreeg. Mijn zus en haar man zijn hier flink van geschrokken. Renzo, bijgenaamd Opa, had al de nodige kwaaltjes en zorgen en nu werd het alleen nog maar erger. Met medicijnen hebben ze de tumor een half jaar kunnen onderdrukken maar in de laatste week van maart 2017 was hij zo ziek, dat wij afscheid van hem hebben moeten nemen.
Onze lieve Renzo
We wilde een vriendje voor onze Golden Retriever Lars. In het krantje “De Vondst” zag ik een advertentie staan waarin een Samojeed van een half jaar oud werd aangeboden . In mijn jeugd ben ik opgegroeid met Samojeden. Mijn vader had een kennel met de naam Samowoets die ik nu als naam voor mijn trimsalon gebruik. Een van de Samojeden van mijn vader heette Shila en die ben ik nooit vergeten. Shila kwam te overlijden toen ik ongeveer 8 jaar oud was. Over het te nemen besluit om de Samojeed op te nemen in ons gezin zouden we nog een nachtje slapen. Dit lukte niet en we reden naar huis met een Samojeed op de achterbank van de auto. We waren op slag verliefd. Je naam was toen nog Ringo..
Zo klein en mager
Je was nog zo klein en mager en we hadden niet het besef wat er allemaal met je aan de hand was. Later zagen we dat je helemaal onder de vlooien zat. Je oren waren pikzwart van de vlooien en door de vlooienpoep had je jeuk en je achterpootje helemaal kaal gebeten. Je was erg ondervoed. Je was ziek en verwaarloosd. Wij waren al de derde eigenaar in het eerste half jaar van je leven. De naam Ringo werd veranderd in Renzo omdat je met de naam Ringo was verbonden aan het verleden. Met jou als Renzo maakte wij een nieuwe start en wij zouden goed voor je zorgen zodat je weer gezond door het leven kon.
Vanaf het eerste moment was er een klik
Vanaf het eerste moment hielden we van je, maar het was geen gemakkelijke tijd. Je had verlatingsangst. Als we gingen werken, jankte je de hele dag door en maakte je alles stuk. Onze meubels en alles wat je maar kon pakken moesten het ontgelden. Met hulp van onze dierenarts Brigitte Kranenburg, die we inmiddels al jaren kenden, kwam je er bovenop en je werd een sterke jongen.
Op vakantie
We besloten om met Lars en Renzo op vakantie te gaan. Nooit zouden we onze jongens alleen laten en jullie moesten mee dus kochten we een caravan. Overal gingen we met jullie naar toe: Denemarken, Duitsland, België, Oostenrijk, Zwitserland, Noorwegen, Zweden en jij was onze toerist. Wat kon je genieten van de eindeloze wandelingen. Je was altijd opgewonden en je zou en je moest voorop lopen. Je trok zo hard aan de riem dat onze armen er pijn van deden. Je genoot volop en bij de kabelbaan stond je al lang van te voren te trappelen om erin te springen en dan eindeloos te genieten van alle uitzichten. In de auto op reis zat je rond te kijken zoals een toerist.
Naar het strand
Vaak gingen we in het weekend naar het strand. Samen met Lars lekker rennen op het strand en genieten van het water. Je hield van water en modder en je kon je heerlijk vies maken. We noemde je vaak ons varkentje. Jou te zien genieten van het leven maakte ons blij en altijd kregen we van jou een warm gevoel in ons hart.
De leider van onze kleine roedel
Als Lars zich niet lekker voelde dan likte jij zijn oren uit en toonde je zo jouw genegenheid voor hem. Als Lars in gevaar was of aandacht behoefde dan kwam jij ons waarschuwen. Meteen was je de leider van onze kleine roedel en er kwam een nieuwe Samojeed bij. Vova was al drie jaar oud, maar je was meteen vriendjes. Even later kwam pup Alyosha, ook een Samojeed, erbij en ons gezin was compleet. Je was als een vader voor onze Alyosha. In 2011 hebben we afscheid moeten nemen van onze Lars. Hij was oud en gebrekkig en kon niet meer. Onze dierenarts Brigitte kwam thuis voor de euthanasie en je nam op een bijzondere manier afscheid van Lars. Je likte zijn oren uit en keek ons aan met een blik alsof je wilde zeggen: “Het is goed zo.” Wat was je toch bijzonder.
Wandelen
Op de Winner hondenshow ontmoetten wij Bianca van Leeuwen. Ze maakte reclame voor haar bedrijf Dogwalktrail, wandelen met de hond in Oostenrijk en in de Ardennen. Wij boekten al snel een vakantie naar Oostenrijk en onze verslaving, wandelen in de bergen van Oostenrijk was begonnen. Een paar keer per jaar gaan wij met de honden naar Oostenrijk op vakantie georganiseerd door Dogwalktrail. Wat kon je toch genieten van de mooie bergen, Renzo. Jij was onze echte toerist, onze levensgenieter.
Kwaaltjes kwamen langzaam
Je werd ouder en de kwaaltjes kwamen langzaam. Je werd aangevallen door een Bull Mastiff tijdens een vakantie in Duitsland. Vier grote bijtwonden in je lichaam. Een bacterie veroorzaakte een botinfectie in je voorpoot. Ook kreeg je artrose en het wandelen ging niet meer zo goed. Met Glucosamine, een ontstekingsremmer, kon je nog redelijk vooruit. Maar na enige tijd ging het minder met je. We besloten een brace aan te laten meten bij Orthopedieren in Chaam. Door de brace kon je weer goed lopen en je werd opnieuw de leider van de roedel.
Je was al 13 en we hoopten nog lang van je te kunnen genieten. Langzaam werd je zieker en kwamen er meerdere kwaaltjes bij. In Oostenrijk op vakantie moest je vaak overgeven en je werd een beetje doof. Soms leek het of je dement aan het worden was. Je struikelde wel eens en liep erg langzaam. Wij dachten: “Renzo wordt oud en dit hoort bij ouder worden”.
Een nieuwe pup
We namen nog een pup: Laska ,een Alaska-Malamute. Ook met Laska werd je meteen vrienden en was je als een vader voor hem. Als er iets niet in de haak was met Vova, Alyosha of Laska was jij degene die ons altijd waarschuwde. Je was een bijzondere hond en iedereen die je zag ging van je houden. Vele hondenvrienden hebben we leren kennen en allemaal waren ze dol op jou.
Epileptische aanval
Op 2 oktober gebeurde er iets ernstigs. Je kreeg opeens epileptische aanvallen, wat gebeurde er in hemelsnaam. Op zondagavond naar de dierenarts en hopen op een rustige nacht. Maar deze nacht werd een nachtmerrie. De aanvallen bleven maar door gaan, vijf in totaal. Om 04:00 ging je eindelijk rustig slapen. We stonden zo machteloos om je zo te zien, je was helemaal de weg kwijt. We konden zo weinig doen, alleen heel veel knuffelen en hopen dat het stopte.
Een hersentumor
Samen met onze dierenarts besloten we om een hersenscan te laten maken en de diagnose was een hersentumor van 2 cm groot. Onze wereld stortte in, onze lieve bijzondere opa Renzo was ziek. We wisten ook wel dat 13 jaar een hele leeftijd is, maar wie had dit kunnen denken. Je kreeg medicatie en epilepsiepilletjes. De medicijnen sloegen aanvankelijk goed aan, je ging weer mee wandelen en kreeg geen aanvallen meer. Tot dat het weer slechter ging, je wilde steeds minder vaak mee wandelen, je wilde niet veel meer.
We zullen je mooie Samojeden lach nooit vergeten
We namen je nog vaak mee naar het water. Daar kon je nog altijd van genieten met je mooie Samojeden glimlach. Het gaf ons weer een warm gevoel want lachen deed je altijd. Maar je pijn deed ons zeer en het janken in je slaap deed ons pijn. Koekjes eten ging niet meer zo goed en je had problemen met slikken. Je had een koekjestik en als je het koffieapparaat hoorde dan wist je dat daar koekjes bij horen. Je lag veel te hijgen tijdens de nacht en we waren altijd bij je. Speciaal voor jou hebben wij ons bed in de kamer gezet en het laatste half jaar weken wij niet van jouw zijde en zo was je nooit alleen.
De laatste jaren gingen we vaak naar de Ardennen camping La Plage in Robertville, van waaruit we veel wandelingen hebben gemaakt in de Ardennen en Eifel. Je genoot ervan. Bedankt Brigitte Kranenburg en collegae van dierenkliniek Schaijk voor alle goede zorgen. Renzo is weer samen bij zijn grote vriend Lars.
Ook interessant om te lezen
Welke onderwerpen, spreken jou aan?
André Martens zegt op 14 oktober 2017 14:05 :
Het is een droevig verhaal over Renzo maar we zijn de mooie tijden met deze kanjer natuurlijk niet vergeten. Renzo was zo apart en ik heb nooit een grotere band gevoeld met een dier als met hem………
Bedankt Brigitte Kranenburg en collegae van dierenkliniek Schaijk voor alle goede zorgen en Orthopedieren in Chaam. Renzo is weer samen bij zijn grote vriend Lars.
Ria Carbonez zegt op 25 december 2017 21:32 :
In het jaar 2008 overleed m’n vader en om mijn gedachten te verzetten ben ik op zoek gegaan om een bleu merle sheltie puppy ik moest en zou 1 vinden na een ganse dag zoeken op internet vond ik waar ze een nestje hadden de volgende dag zijn we daar naartoe geweest en ik werd hem toe gestaan een maand later mochten we Bonito halen en dat was een lieve hond ben ermee naar de hondenschool mee geweest en veel mee gewandeld maar op de leeftijd van 9 jaar wilde Bonito niet meer eten ik had ondertussen nog andere sheltie’s maar die bleven bij Bonito dat was eind augustus ’s avonds heb ik nog gebeld naar de dierenarts maar er kon geen hulp meer baten en heb ik hem moeten laten inslapen maar ik heb nu zijn urne van m’n lieve Bonito